ಬೆಂಗಳೂರು: ಪರ್ತ್ನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆದ ಮೊದಲ ಏಕದಿನ ಪಂದ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ತಂಡವು ಪವರ್ಪ್ಲೇನಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 27 ರನ್ಗಳಿಗೆ 3 ವಿಕೆಟ್ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಹೀನಾಯ ಆರಂಭವನ್ನು ಕಂಡಿತು. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಪಂದ್ಯದ ವೈಫಲ್ಯವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ತಂಡದ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಲಿಷ್ಠ ತಂಡಗಳ ಎದುರು, ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿರುವ ದೌರ್ಬಲ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಜಗಜ್ಜಾಹೀರುಗೊಳಿಸಿದೆ.
ಆತಂಕಕಾರಿ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, 2023ರ ವಿಶ್ವಕಪ್ನಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ವಿರುದ್ಧವೇ ನಡೆದ ಪಂದ್ಯದಲ್ಲೂ ಭಾರತ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಕುಸಿತವನ್ನು (27/3) ಅನುಭವಿಸಿತ್ತು. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಅನುಭವಿ ಆಟಗಾರರಾದ ರೋಹಿತ್ ಶರ್ಮಾ ಮತ್ತು ವಿರಾಟ್ ಕೊಹ್ಲಿ ತಂಡಕ್ಕೆ ಮರಳಿದರೂ, ಫಲಿತಾಂಶದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಇದು ಕೇವಲ ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಮಾರಕ ವೇಗದ ಬೌಲಿಂಗ್ ದಾಳಿಯೆದುರು ಭಾರತದ ಅಗ್ರ ಕ್ರಮಾಂಕದ ಬ್ಯಾಟರ್ಗಳು ಪದೇ ಪದೇ ಎಡವುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕೈಗನ್ನಡಿಯಾಗಿದೆ.
ಈ ಪಂದ್ಯದ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನು ಹಲವು ಆಯಾಮಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬಹುದು. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಪರ್ತ್ನಂತಹ ವೇಗದ ಮತ್ತು ಬೌನ್ಸಿ ಪಿಚ್ನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಬೌಲರ್ಗಳು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಸಂಪೂರ್ಣ ಲಾಭ ಪಡೆದರು. ಮಿಚೆಲ್ ಸ್ಟಾರ್ಕ್ ಮತ್ತು ಜೋಶ್ ಹೇಝಲ್ವುಡ್ ಅವರ ಕರಾರುವಾಕ್ ದಾಳಿಯು ಭಾರತದ ಅಗ್ರ ಕ್ರಮಾಂಕವನ್ನು ಚಿಂದಿ ಮಾಡಿತು. ರೋಹಿತ್ ಶರ್ಮಾ, ವಿರಾಟ್ ಕೊಹ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಾಯಕ ಶುಭಮನ್ ಗಿಲ್ ಅವರಂತಹ ಸ್ಟಾರ್ ಬ್ಯಾಟರ್ಗಳು ಪೆವಿಲಿಯನ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ಮರಳಿದ್ದು, ತಂಡದ ಮೇಲೆ ತೀವ್ರ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು.
ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಮಳೆಯಿಂದಾಗಿ ಪಂದ್ಯವನ್ನು 26 ಓವರ್ಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಉತ್ತಮ ಆರಂಭ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಕೆಟ್ಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ವೇಗವಾಗಿ ರನ್ ಗಳಿಸಬೇಕಾದ ಸವಾಲನ್ನು ಎದುರಿಸುವಲ್ಲಿ ಭಾರತ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಪವರ್ಪ್ಲೇನಲ್ಲಿಯೇ ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ವಿಕೆಟ್ಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು, ಪಂದ್ಯದ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕೈಚೆಲ್ಲಿತು ಎಂದು ನಾಯಕ ಶುಭಮನ್ ಗಿಲ್ ಅವರೇ ಪಂದ್ಯದ ನಂತರ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯು ಕೇವಲ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ವಿರುದ್ಧಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ. 2023ರಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ವಿರುದ್ಧ (35/2) ಮತ್ತು 2025ರಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡ್ ವಿರುದ್ಧ (37/3) ಕೂಡ ಭಾರತವು ಪವರ್ಪ್ಲೇನಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಮೊತ್ತವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿತ್ತು. ಇದು ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ನ್ಯೂಜಿಲೆಂಡ್ನಂತಹ ಬಲಿಷ್ಠ ಬೌಲಿಂಗ್ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ತಂಡಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಭಾರತದ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯು ವಿಫಲವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆ.ಎಲ್. ರಾಹುಲ್ ಮತ್ತು ಅಕ್ಷರ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರಂತಹ ಮಧ್ಯಮ ಕ್ರಮಾಂಕದ ಆಟಗಾರರು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯೂ ತಂಡವನ್ನು ಪಾರುಮಾಡುವ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇಡುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಈ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ವೈಫಲ್ಯವು ತಂಡದ ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ನೂತನ ಕೋಚ್ ಗೌತಮ್ ಗಂಭೀರ್ ಅವರಿಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ತಾಂತ್ರಿಕ ದೋಷವೇ, ಮಾನಸಿಕ ಒತ್ತಡವೇ ಅಥವಾ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯ ಕೊರತೆಯೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸಿ, ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ತುರ್ತು ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಪ್ರಮುಖ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಇದೇ ದೌರ್ಬಲ್ಯವು ತಂಡಕ್ಕೆ ಮಾರಕವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.